در عصر نوین کسبوکار، نوآوری مهمتر و در عین حال پیچیدهتر شده است.
برای موفقیت در نوآوری باید تا حد امکان بازتر بود. یعنی ایدههای بیشتری را دنبال کرد و چرخههای غربالگری و ارزیابی سریعتری برگزار نمود.
در این راستا باید نوآوریها را دستهبندی کرد:
- نوآوری با «عدم قطعیت محدود»: ایده جدید (محصول، فرایند و غیره) تا حد زیادی از ابتدا قابل تعریف است.
- نوآوری با «عدم قطعیت زیاد»: ایده جدید بسیار مبهم است. سرعت پیادهسازی و قابلیت تطبیقپذیری بسیار مهمتر از ایده اولیه است.
بر اساس این دستهبندی، تفاوتهای زیادی در مدیریت نوآوری نیاز میشود.
برای مثال:
-- قیف نوآوری: الگوی قیف نوآوری در هر کدام از این نوآوریها متفاوت است. بنابراین مدیریت سبد متفاوتی نیز میطلبد. باید توجه داشت که تاکید بر شناسایی تعداد کمی ایدهی جذاب و عالی، منجر به از دست دادن نوآوریهای با عدمقطعیت زیاد میشود.
-- خلق ارزش: شکل خلق ارزش کسبوکاری در دو گونه نوآوری متفاوت است. تیمهایی با نوآوری عدم قطعیت زیاد باید سریعتر و به دفعات بیشتر اما در مقیاسهای کوچکتر، خلق ارزش را نشان دهند.
-- بازخوردهای مشتریان: میزان و الگوی بازخوردهای مشتریان در دو گونه نوآوری متفاوت است. بنابراین تیمهایی با نوآوری عدم قطعیت زیاد، باید به دفعات بیشتری بازخوردهای مشتریان را منعکس کنند.
دکتر صادق برادران
شرکت توسعه فناوری دیجیتال رایبد با تکیه بر تجربه اجرای پروژه های بزرگ در سطح کشور و همکاری با شرکت های بزرگ بین المللی اروپایی و آسیایی خدمات مشاوره ای و آموزشی مطابق با استانداردهای روز به شرکت ها و مشتریان خود ارائه می دهد.
دیدگاه خود را بنویسید